نامش حسین است. در تورات « شبیر » و در انجیل « طاب » است.
کنیه او ابوعبدالله و کنیه خاص او ابوعلی است.
لقبهای او عبارت است از : شهید رستگار ? نواده دوم ? پیشوای سوم ? مبارک ?
پیرو رضای الهی ? تحقق بخش صفات خدا ? راهنمای ذات پروردگار ? امام شهید ?
برترین اعتماد شده های خدایی ? روز و شب پیوسته در طاعت خدا ? اسیر محروم ?
خود را فدا کننده برای خدا ? یاور اولیای الهی ? انتقام گیرنده از دشمنان خدا ?
پیشوای مظلوم ? شهید آمرزنده ? کشته سنگباران شده ? جانشین بر حق ?
ولی رشید ? مطرود تنها ? قهرمان با صلابت ? پاک وفادار ? پیشوای پسندیده ?
دارای نسب والا ? انفاق کننده برخوردار ? ابو عبدالله حسین بن علی ? شفیع امت ?
خاستگاه امامان ? سرور جوانان بهشتی ? مایه پند هر زن و مرد با ایمان ?
صاحب محنت و آزمون بزرگ و حادثه عظیم ? مایه پند مومنان در سرای گرفتاری ?
شایسته ترین به پیشوایی ? کشته شده در کربلا ? یحیای باتقوای دوم ?
فرزند پیامبر شهید ذکریا ? حسین بن علی مرتضی ? پاره جگر سرور رسولان ?
زیور کوشندگان ? چراغ اهل توکل ? افتخار امامان هدایت یافته ? فروغ خاندان فاطمی?
چراغ دودمانهای علوی ? شرافت نهالهای خاندانهای رضوی ? خونخواه روز قیامت ?
کشته به دست بدترین انسانها ? نواده نوادگان ? گرامیترین خاندانها ? برترین خانواده ها
پربارترین درخت ? درخشان ترین ماه ? بزرگ گرامی ? بزرگمردترین انسان زمان خویش ?
عزیزترین مردم در سرشت ? باوقار و پاک و آشکار ? هوشمندترین ? باوفاترین ?
پاک ریشه ترین ? زیباترین و بهترین خلق ? پاره ای از نور ?شادمانی دل رسول ?
پیراسته از دروغ و ناروا ? شکیبا در تحمل رنجها و آزارها ? با دلی گشاده ?
برگزیده خدای فرمانروا و چیره? حسین بن علی بن ابیطالب علیه السلام
برگرفته از کتاب « مقتل چهارده معصوم علیهم السلام »
« مقتل امام حسین علیه السلام »
ترجمه « جواد محدثی »
کلمات کلیدی:
