مرد الهی - تازنده ایم رزمنده ایم

خدا ایمان را واجب کرد براى پاکى از شرک ورزیدن ، و نماز را براى پرهیز از خود بزرگ دیدن ، و زکات را تا موجب رسیدن روزى شود ، و روزه را تا اخلاص آفریدگان آزموده گردد ، و حج را براى نزدیک شدن دینداران ، و جهاد را براى ارجمندى اسلام و مسلمانان ، و امر به معروف را براى اصلاح کار همگان ، و نهى از منکر را براى بازداشتن بیخردان ، و پیوند با خویشاوندان را به خاطر رشد و فراوان شدن شمار آنان ، و قصاص را تا خون ریخته نشود ، و برپا داشتن حد را تا آنچه حرام است بزرگ نماید ، و ترک میخوارگى را تا خرد برجاى ماند ، و دورى از دزدى را تا پاکدامنى از دست نشود ، و زنا را وانهادن تا نسب نیالاید ، و غلامبارگى را ترک کردن تا نژاد فراوان گردد ، و گواهى دادنها را بر حقوق واجب فرمود تا حقوق انکار شده استیفا شود ، و دروغ نگفتن را ، تا راستگویى حرمت یابد ، و سلام کردن را تا از ترس ایمنى آرد ، و امامت را تا نظام امت پایدار باشد ، و فرمانبردارى را تا امام در دیده‏ها بزرگ نماید . [نهج البلاغه]

مرد الهی

علی ع اگر رنگ خدا نمی داشت و مردی الهی نمی بود فراموش شده بود

تاریخ بشر قهرمان های بسیاری سراغ دارد:

قهرمان های سخن قهرمان های علم و فلسفه قهرمان های قدرت و

سلطنت قهرمان میدان جنگ ولی همه را بشر از یاد برده است یا اصلا

نشناخته است اما علی ع نه تنها با کشته شدنش نمرد بلکه زنده تر شد

و در حقیقت علی ع همچون قوانین فطرت است که جاودانه می مانند

او منبع فیاضی است که تمام نمی گردد بلکه روز به روز زیادتر میشود

و به قول جبران خلیل جبران از شخصیت هایی است که در عصر پیش

از عصر خود به دنیا آمده اند

بعضی از مردم فقط در زمان خودشان رهبرند و بعضی اندکی بعد از

زمان خویش نیز رهبرند و به تدریج رهبریشان رو به فراموشی می رود